Rytuał szczotkowania towarzyszy mnie od lat. Można powiedzieć, iż był jednym z elementów, w mojej codziennie rutynie, który pozwolił abym powróciła do zdrowia.

Rozpoczęłam szczotkowanie w trudnym momencie choroby, który nie pozwalał mi na poruszanie się. Jedyną moją aktywnością było właśnie szczotkowanie ciała na sucho. Choć moja skóra niezmiernie się “łuszczyła”, pełna popękanych “naczynek”, była cienka jak pergamin i okropnie sucha, szczotkowanie dawało mi duże ukojenie w bólu, dlatego kontynuowałam je, mimo wszystko.

Po pewnym czasie okazało się, iż skóra zaczęła się “odradzać”, nabierała blasku i jędrności, była coraz bardziej gładka i nawilżona. Dla mnie był to co prawda przyjemny “efekt uboczny”, ale najważniejsze było to, iż moje bóle były coraz mniejsze.

W połączeniu z moim żywieniem i innymi rytuałami (uziemianiem, morsowaniem, płukaniem ust olejem) mój organizm zaczął zdrowieć.